‘Even’….

Ach, dat kun je toch wel ‘even’ doen?

Een vraag (of moet ik zeggen constatering) die ik met grote regelmaat te horen krijg, zowel zakelijk als privé.

Wanneer je verschillende diensten biedt is het voor mensen moeilijk in te schatten hoeveel tijd daar daadwerkelijk mee gemoeid is. In mijn werkzame leven ben ik omringd door professionele creatievelingen. We filmen, ontwerpen website’s, logo’s, on- en offline print en complete huisstijlen. Dat maakt het heel lastig voor een leek om in te schatten hoeveel creativiteit- en tijd daarmee gepaard gaat. Je verdiept je in het merk, de mensen/de gedachte achter het merk en vervolgens maak je die vertaalslag naar het visuele. Maatwerk en niet echt tastbaar dus. Even een blikje kant- en klare film lostrekken of een doosje website op maat afleveren behoort niet tot de mogelijkheden.

En als je dan toch bezig bent  dan kun je toch best dat ene ook nog wel ‘even’ creëren/maken? Is maar een ‘kleine’ aanpassing, dat kan toch wel ‘even’? Of ‘ anders kom je nog heel ‘even’ langs, dan hebben we het er nog ‘even’ over’. Of men roept ‘oh, dan heb je nog een week, dat moet toch makkelijk lukken?’ Uiteraard, als dat het enige project zou zijn waar we momenteel aan werken… Ook dat verliest men vaak uit het oog, dat we aan meerdere projecten tegelijk werken, dat men niet de enige is waarvoor we ‘even’ iets tussendoor doen. Het lijkt voor een buitenstaander ook altijd zo makkelijk, zo’n ‘ontwerpje’ maak je toch wel ‘even’? En ondertussen tik takt het klokje vrolijk door.

En dat geldt niet alleen op zakelijk vlak, ook privé hebben mensen er snel een handje van iets van je te verlangen dat je best ‘even’ kunt doen. Jij woont toch daar in de buurt, kun je voor mij ‘even’ daar langs om dat en dat ‘even’ te halen? Of kleine bezigheden ‘Och, pak jij ‘even’ het zout van het aanrecht als je toch die kant uitloopt?

Het is ook lastig, ik betrap mezelf er ook op. Als iemand toch bezig is……dan kan hij/zij toch ook wel ‘even’…..voor mij?

De crux zit hem – in mijn geval – vooral in het feit dat ik het ook echt best allemaal ‘even’ wil doen. Niets is teveel gevraagd, ik regel dat, ik wil niemand voor het hoofd stoten. Ik hoor mezelf geregeld roepen ‘Ach, dat doe ik toch even, geen moeite!’.

Het is geen onvriendelijke vraag, hij klinkt ook zo eenvoudig: ‘Kun jij even?’ Dat maakt het erg lastig om nee te zeggen.

Maar eigenlijk….eigenlijk is het helemaal niet zo vriendelijk als je er goed over nadenkt. Want iemand gaat er (weliswaar in veel gevallen onbewust) toch wel zomaar ‘even’ klakkeloos vanuit dat je ook daadwerkelijk over die tijd beschikt. Het getuigt niet van bijzonder veel respect voor zijn of haar tijd…en wat te denken van expertise/professionaliteit? Als je van iemand vraagt of hij dat even kan doen dan laat je feitelijk merken dat het zo moeilijk niet kan zijn toch? En hoe zit het met kwaliteit? Kwaliteit lever je niet ‘even’…

Wel iets om over na te denken, toch? Even?